SPEKTAKL ZAKWALIFIKOWANY DO FINAŁU TEGOROCZNEJ, 17. EDYCJI OGÓLNOPOLSKIEGO KONKURSU NA WYSTAWIENIE POLSKIEJ SZTUKI WSPÓŁCZESNEJ, ORGANIZOWANEGO PRZEZ MINISTERSTWO KULTURY I DZIEDZICTWA NARODOWEGO ORAZ INSTYTUT TEATRALNY IM. ZBIGNIEWA RASZEWSKIEGO.



„III Furie” to opowieść o współczesnej Polsce, tkwiącej korzeniami w wojennej traumie i ponadczasowej ciemnocie. Główna bohaterka, prymitywna Danuta Mutter, własnoręcznie udusiła trójkę swoich dzieci, żeby nie przeszkadzały jej mężowi w oglądaniu telewizji, po czym urodziła czwarte, Dzidzię, upośledzoną psychicznie i fizycznie istotę bez kończyn, z wodogłowiem i wszelkimi innymi schorzeniami. Opieka nad takim monstrum pozwala wprawdzie bezkarnie użalać się nad sobą, lecz kiedy i to przestaje być przyjemnością, matka postanawia sprzedać pociechę na targu… Równoległym wątkiem jest proces egzekutora-sadysty z AK, Stefana-Heraklesa Markiewicza, wzorowanego na autentycznej postaci Stefana Dąmbskiego, którego wspomnienia wydał niedawno Ośrodek „Karta”. Te dwie historie są jakby dwiema stronami tej samej rzeczywistości, dwiema postaciami polskiej ohydy. Poza nimi objawiają się tu jednak niezliczone inne formy naszego ojczystego głupstwa i obrzydliwości, niegodziwości i prymitywizmu, można by rzec, że spektakl jest ich bolesno-szyderczym katalogiem, skonstruowanym z perwersyjną, witkacowską fantazją, za pomocą języka, który wsysa jak odkurzacz wszelkie odcienie stylistyczne, czyniąc z nich obłędną mieszankę. Oto drapieżna wizja nas i naszych sąsiadów, naszych skrytych, obrzydliwych myśli, naszych głupich czynów, naszych pretensji do świata. „III Furie” obalają z mocą huraganu wszelkie możliwe tabu, co może mieć siłę niszczącą i zarazem oczyszczającą.